Son vakitlerde liseliler bilmez başlığı altında sık sık güzellemesi yapılan ve tahminen de artık uzaktan baktığımız için o vakitler aslında her şey ne kadar da hoştu hasretiyle andığımız 90’larda madalyonun öteki yüzünde neler oluyordu?
Çocukların sokaklarda oynayarak büyüdüğü, stadyum konserlerine dünyanın en ünlü müzisyenlerinin ve kümelerinin geldiği bu yıllarda bir yandan da aydınlar, gazeteciler suikaste kurban gidiyor, gözaltına alınan kimi insanlardan bir daha haber alınamıyor, örtülü ödenek ya da kontrgerilla üzere kavramlar hayatımıza giriyordu. Pekala, bunların ne kadarını hatırlıyoruz?
Bizi biz yapan, aldığımız kararları etkileyen en temel şey hatırladıklarımız veunuttuklarımızdır. Lakin her seçiş bir vazgeçişi ve ödenmesi gereken bir bedeliberaberinde getiriyor.
90’ların bitmesiyle birlikte unutmayı seçtiklerimiz,yüzleşmediğimiz, hesabını sormadığımız her şeyin bedelini; artık kırılgan birdemokraside, güvercin tedirginliğinde yaşayarak ödüyoruz.
Sayfa: 192
YAŞARKEN GÖRMEDİKLERİMİZ
Sedat Peker ile kapısı kırılan 90’lar odasına giriyoruz birlikte. Bu kitap, içinde yaşarken göremediklerimizi üzerinden geçen 30 yıllık yaşanmışlığın olgunluğu ile hatırlayalımdiye yazıldı. O devir fark etmediğimiz örüntülerin, bugüne tesirlerini görmeyi, aklıselimşekilde “Biz nerede yanılgı yaptık?” diye sormayı amaçladı.
VAKTİN SABRI
40 yaş altındaysanız,duyduğunuz isimlerin, okuduğunuz olayların aslında ne olduğunu sizin için özetledi. Bir manada 90’lar odasının kabaca tozunu aldı. Her şeyi raflarına dizdi, kutularınakoydu. Kutuların üzerine etiketler yapıştırdı. Vaktin sabrı kapıyı açtı…
