Elçin Poyrazlar polisye kitaplarına bir yenisini daha ekledi. Kara Muska, Gazetcinin Mevti ve Mantolu Bayan kitaplarından sonra artık de Ecel Çiçekleri ile karşımızda.
Poyrazlar; 3 Şubat 1975 Bursa doğumlu. ODTÜ’de işletme okuduktan sonra Belçika’da, Katholieke Universiteit Leuven’de evvel Avrupa Birliği, akabinde milletlerarası münasebetler üzerine yüksek lisans yaptı. Brüksel Hür Üniversitesi’nde (ULB) ekonomi-politika doktorasını yaparken gazeteciliğe başladı.
Cumhuriyet, Dünya, Virgül, TimeOut, Huffington Post, Vocativ, BBC üzere yerli ve yabancı medya kuruluşları için çalıştı. Bu süreçte İstanbul, Washington, Brüksel ve Londra’da yaşadı. Birinci polisiye romanı Gazetecinin Mevti 2014, Kara Muska 2016, Mantolu Bayan Kasım 2018’de yayınlandı.
TEMPOSU DÜŞMEYEN POLİSİYE
Elçin Poyrazlar’ın yazdığı her kitabı bir solukta okuyan birisi olarak sonda söyleyeceğimi baştan söyleyeyim. Ecel Çiçekleri tek sözle nefis bir kitap. Hakikaten temposu kitabın sonuna kadar bile düşmüyor ve elinizden bırakamayacaksınız.
Benim elimden düşmediği üzere…
BÜYÜK İLGİ GÖRDÜ
Geçtiğimiz haftalarda kitap raflarını süsleyen Ecel Çiçekleri, kitapseverler tarafından büyük bir ilgiyle karşılandı. Kısa müddette çok satan listesinde yer alan roman, keyifli ve heyecan dolu bir okuma serüveni sunuyor.
Kabahat, ve cinayet sarmalında ilerleyen romanda adaleti arama peşinde olan iki gizemli bayan kim? Kendi adaletlerini tesis etmeye çalışan bayanları buna iten sebepler nelerdir?
Her saysafı merak uyandıran, bir sonraki sayfaya geçmek için sabırsızlıkla bekleyeceksiniz. Kelamı daha fazla uzatmadan Elçin Poyrazlar’ın sorularımıza verdiği yanıtlarla sizi baş başa bırakıyorum.
Gazetecinin Vefatı, Kara Muska, Mantolu Bayan romanlarından sonra Ecel Çiçekleri ile okuyucularınıza tekrar merhaba diyorsunuz. Ecel Çiçekleri nasıl ortaya çıktı?
Ecel Çiçekleri bundan iki yıl evvel bir intikam romanı yazma fikriyle ortaya çıktı. Şayet iki bayan kendilerine yapılan haksızlıkların intikamını alacak olsa nasıl bir kurgu yapı oluşturabilirim diye düşündüm. Ben aktüelin polisiyesini yazıyorum ve uzun müddettir vicdanımızı yaralayan bayan cinayetleri problemini de bu kurguya dayandırmaya karar verdim. Bu kitap cezasızlık, adalet, intikam problemlerine gerçekler üstünden dokunan bir roman.
İki bayan koca bir kentte adaleti tesis etmeye çalışıyorlar. Cinayete cinayetle karşılık vermek bir adalet arama metodu olabilir mi? Ya da bir mecburiyet mi?
Öncelikle bu bir kurgu. Elbette cinayete cinayetle karşılık vermek de yeni bir hatanın türemesi demek. Fakat gerçeklere baktığımızda önemli bir adalet sorunu olduğunu görüyoruz. Örneğin daima şiddete uğrayan bir bayan kendini savunma tasasıyla kocasını öldürdüğünde en ağır cezayı alıyor. Öte yandan karısını öldüren bir erkek ise tahrik edildiğini savunup, ’iyi hal indirimi’ alabiliyor ve 3 yıl sonra mahpustan çıkabiliyor. Bu eşitsizlik toplumda adalete olan itimat konusunda muazzam bir boşluk doğuruyor. Benim kaygım bu ortamın birtakım şahısları kendi adaletlerini aramaya itmesi.
Müellif Elçin Poyrazlar
Kitabınızda bayan cinayetlerini, bayana yapılan haksızlıkları, baskıyı, şiddeti eleştirel bir lisanla anlatıyorsunuz. Kendinizi feminist olarak görüyor musunuz?
Ben toplumsal cinsiyet eşitliğini savunuyorum. Bir cinsiyetin başkasından daha az haklara sahip olması, eğitim ve sıhhat hizmetlerine ulaşımda pürüzlerle müsabakası, konut, okul ve iş hayatında ayrımcılığa uğraması, aşağılanması, şiddete maruz kalması, öldürülmesi ve nefret objesi haline dönüşmesini kabul etmiyorum. Buna karşı gelinmesi için de uğraş harcanması taraftarıyım. Bu manada evet, ben bir feministim.
Kitabınızda öldürülen bayanların kıssalarını örnek vermişsiniz. Bayan cinayetlerinin temelinde ne var sizce?
Bayan cinayetlerinin en temel sorunu erkeğin bayan üzerinden kurduğu iktidar problemi. Erkeklerin yasama, yürütme, yargıda ve iktisatta kendi alanlarını koruduğu, bayanların talep ve haklarına kulak tıkanan bir sistem var ülkede. Ve bayanların nasıl olması ve ne yapması gerektiğini dikte eden bir erkek yapı var. O yapı bugün kadın-erkek eşitliğini reddediyor. O ret devam ettikçe bayan cinayetleri devam edecek.
Edebiyatımızda bu çeşit toplumsal bahislere gereğince yer verilmediğine katılıyor musunuz?
Ruhsal, cinsel ya da fizikî her türlü şiddet edebiyatın mevzusudur. Her müellif bugünü yazmak istemeyebilir. Büsbütün müellifin tercihi. Ben gazeteci olmanın getirdiği birtakım refleksleri romanlarımda kullanmaktan hoşlanıyorum. Aktüel epey acı verici ve acil geliyor bana. Ve bugün yaşananların kurguda da yer bulmasını, yok edilen tüm bayanların metinlerde yaşamasını istiyorum.
Kitap okuyuculara nasıl bir karşılık buldu?Anlatmak istediğinizi tam olarak aktardığınızı düşünüyor musunuz?
Ecel Çiçekleri’ne şimdiye kadar okurlar ve eleştirmenler çok olumlu yaklaştı. Neredeyse her gün özel bildiriler alıyorum; “Ne kadar güçlü bir roman, geceleri hayalime girdi, 2 günde bitirdim, polisiye sevmem ancak sayenizde artık okuyacağım” diyen bir sürü okur bana güç veriyor. Yalnızca bayanlar değil erkek okurlar da mevcut durumdan dolayı vicdanlarının yaralandığından kelam ediyorlar.
Gazete yazılarınızda ve toplumsal medya hesaplarınızda da bu tıp mevzuları işliyorsunuz. Okurlardan nasıl reaksiyonlar alıyorsunuz?
İnsanar çoğunlukla bu durumdan ziyadesiyle rahatsız. Her yazımdan sonra dayanak bildirileri alıyorum. Cezasızlık kültürü hepimizi derinden sarsıyor. Her ülkede bayanlara karşı ayrımcılık ve şiddet var. Lakin bu suça önemli, büyük cezalar da var. Caydırıcılığın maddelerle sağlanmadığı bir ülkede bayan kıyımını önlemek imkansız.
Ecel Çiçekleri’nin temposu hayli yüksek ve kitapseverleri epeyce heyecanlandırdı. Polisiye edebiyat Türkiye’de ne pozisyonda?
Polisiye edebiyat bence geleceğin edebiyatı. Polisiye öğelerden yararlanan, okurda merak uyandıran, hikayesiyle sarsan ve düşündüren her metin kendine âlâ bir yer buluyor. Türkiye’de ise bu çeşit giderek yükseliyor. Çok uygun polisiyeler çıkacağından eminim.
Türkiye’de polisiye edebiyatta bayan müellif olarak önde geliyorsunuz. Bunu daha evvel yazdığınız kitaplarda da gösterdiniz. Başarınızı öne çıkartan etkenler nelerdir?
Teşekkür ederim. Müelliflik benim için gerçek bir tutku. Gazetecilik, müelliflik ve anneliği tıpkı anda yapmaya çalışmak kolay değil. Aslında bayanların yer ve vakit manasında yazmaya alan açması da hiçbir vakit kolay olmadı. Ancak bir şeyi inatla, diğerleri ne der diye düşünmeden, sevdiğiniz için yaptığınızda, okurlar bunu satırlarınızda hissediyor sanırım. Yazarlığın en hoş yanı da bu; okurlarla buluşabilmek.
Sevdiğiniz ve ilham aldığınız muharrirler kimlerdir (polisiyede, cürüm edebiyatında)
Patricia Highsmith, George Simenon, Gillian Flynn, Agatha Christie, Robert Harris, Celil Oker, Ahmet Ümit.
Elçin Hanım kitabı yazarken bilhassa cinayetleri anlatırken bayan kimliğiniz mi daha öndeydi yoksa müellif kimliğiniz mi?
Ben ikisini birbirinden pek ayırmıyorum. Birtakım müelliflerin buna karşı çıktığını biliyorum. Ancak ben bayanım ve bayan üzere yazıyorum. Bayanları, onların hayatlarını, ikilemlerini, ruhlarını, hatalarını ve olmak istedikleri şeyleri yazmaktan hoşlanıyorum.
Birtakım kısımlarda duygusal davrandığınızı düşünüyor musunuz?
Her roman biraz baş biraz da yürekten oluşur. Duygusal yaklaşım şayet melodrama dönüşmüyorsa zenginlik getirir. Kimi yerlerde duygusallık görüyorsanız şayet, o bayan cinayetlerine duyduğum öfkenin sonucudur.
Neden polisiye pekala?
Polisiye çocukluk hastalığım. Ritmini, matematiğini, olay örgüsünü, kurgusunu, gizem ögelerini çok sevdiğimden. En âlâ edebi şaheserlerin polisiye olduğunu düşünüyorum ben. Hamlet, Cürüm ve Ceza, Gülün İsmi yalnızca bir kaç örnek…
Son olarak birbirlerini çok seven, birlikte adalet peşinde koşan Burcu ve Ebru kimdir? Gerçek hayatta bu türlü bir şey mümkün olabilir mi?
Ebru ve Burcu iki kız çocuğu. Ebru ve Burcu tacize, tecavüze, şiddete maruz kalan tüm bayanların beden bulmuş hali. Ebru ve Burcu erkeklere başkaldıran ve bundan korkmayan iki yoldaş. Gerçek hayatta milyonlarca Ebru ve Burcu var. Ve birçok bu iki hayali karakterden çok daha şefkatli.
Eklemek istediğiniz öteki bir şey var mı Elçin Hanım?
Söyleşi için çok teşekkür ederim. Gerçek vahşetlerin kurguyu geçmediği, adil bir hayat diliyorum.
Kitap sayfası için bağlantı:
ergul.tosun@ensonhaber.com
