Ülke için ağır geçen olaylarla dolu 2016 yılında işleri baş aşağı giden, değerli bir ameliyat geçiren, boşanan ve 16 yıl sonra ailesinin yanına geri taşınmak zorunda kalan Danişmend’in hissettiği kaybetme duygusu bilhassa pandemi sonrası birçoğumuzun aşina olduğu bir his.
Müzisyen-yazar, bu ruh halinden kurtuluş yolunu kendine ve yaşadıklarına mizahi bir lisanla yaklaşmakta buluyor ve aile bağları, toplumsal kodlar, iş hayatı, evlilik ve hayatla ilgili zekice tespitleriyle bizi gülümsetiyor.
KÜLTÜR NOSTALJİSİ
Danişmend ayrıyeten 20 küsur yıldır kesimi olduğu basın ve müzik bölümüne dair son derece gerçekçi ve yol gösterici tespitlerde bulunuyor. Anlattığı pek çok anı ve geçmişe dair referanslarla da adeta bir tanınan kültür nostaljisi gerçekleştiriyor.
Melis Danişmend
BİR YIL, DÖRT MEVSİM
2017’nin birinci günleriyle başlayan kitapta bir yılı dört mevsime bölerek anlatan Danişmend, her mevsimde bir tema işlemiş. Kış konut, ilkbahar işler, yaz münasebetler, sonbahar ise hayat demek.
Melis Danişmend, birinci kitabıBüyüyemeyenler‘le ilgili şöyle diyor:
“KİŞİSEL GELİŞEMEME KİTABI”
“Bu bir ‘kişisel gelişememe’ kitabı. Kaybedenlerin, tekrar tekrar kaybetme seçimine/kaderine tutulanların, şanssız hissedenlerin, başı daima doluların, her vakit soru soranların, bir sesin peşinden giden fakat onun hangi taraftan geldiğini ve ne söylendiğini tam olarak bilmediği halde yürümeye devam edenlerin… Lakin en çok da, asla hiçbir halde büyüyemeyenlerin, bunu istemeyenlerin hikayesi. Lakin bu hızı asık bir hikaye değil. Kendisiyle dalga geçen, alay eden, artık kimi şeyleri sallamamayı öğrenmiş bir başın hikayesi. Daima kazanmaya çalışanların, kazananların ya da mütemadiyen kazanıyor üzere görünenlerin dünyasında, 2010’lar / 2020’ler / selfie’ler çağında, dışarı değil kendi iç dünyasına dönerek hesaplaşmayı seçmiş bir insanın hikayesi.”
