Bilgeliğin, zevk memnunluğunu değil, mana memnunluğunu öğrettiğini kaydeden Psikiyatrist Prof. Dr. Nevzat Tarhan, bu vakitte bilgeliğe herkesin ihtiyacı olduğunu söyledi.
Bilge bir kişi bulayım da ona sorayım demek yerine kişi bilgelik yolunda kendini geliştirmeye çalışmalı diyen Tarhan, bilgeliğin kişinin kendi bilgisinin sınırlarını tanıması, belirsizliği ve değişimi kabul etmesi, olayı bağlamıyla büyük resmi düşünebilmesi olduğunu belirtti.
Tarhan, bilgeliğin bir durum değil yolculuk, yolda olmak olduğunu da sözlerine ekledi.
Üsküdar Üniversitesi Kurucu Rektörü, Psikiyatrist Prof. Dr. Nevzat Tarhan, bilgelik konusunda değerlendirmelerde bulundu.
“DOĞRU BİLGİYİ AYIRT ETMEK KOLAY DEĞİL”
Özellikle 20. yüzyılın bilgelik yüzyılı olduğunu, 21. yüzyıla ciddi bir bilgi veri tabanı ile girildiğini kaydeden Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Büyük veri tabanının en büyük bir güç olduğu insanlık dönemine girdik. Bilgiye çok kolay ulaşılıyor fakat bu bilginin içerisinde iyi, doğru, güzel, faydalı olanı ayırt etmek çok daha önemli bir hale geldi. Daha önce böyle durumlarda bilge kişilere danışılıyordu. Şimdi bu kişilerin yerine arama motorlarına giriyorsunuz, birçok bilgiye kolayca ulaşıyorsunuz ama bu bilgi benim için iyi mi, faydalı mı, geçerli mi, güvenli mi, değerli mi, değersiz mi, zararlı mı, değil mi insanoğlu buna karar veremiyor” dedi.
“BİLGİ AYRI, BİLGELİK AYRI KAVRAMLAR”
Bilginin ayrı, bilgeliğin ayrı kavramlar olduğunu ifade eden Prof. Dr. Nevzat Tarhan, zaman zaman çok akıllı bilinen kişilerin de çok büyük hatalar yapabildiklerini söyledi. “21. yüzyılda bilgelik daha çok bir ihtiyaç olacak” diyen Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Bilgeliğe ihtiyaç olacak çünkü bu kadar bilgi bolluğu hatta kirlenmesi içerisinde faydalı, doğru, geçerli bilgiyi nasıl bulup çıkarabileceğiz? Şu anda bu konuda ciddi eksiklikler var. Herkes ulaşımıyor” dedi.
“HEDONİZMİN OLDUĞU ÇAĞDA BİLGELİĞİ KAYBETTİK”
Günümüz dünyasında bu bilgeliğin kaybedildiğini belirten Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Bu zamanda bilgi çağında, haz ve hız çağında o kadar hızlı yaşıyoruz ki hedonizmin olduğu bu çağda bilgeliği kaybettik. Mesela Sokrates’in talebesi Eflatun ve Aristo’nun insanın mutluluğunu hedonistik mutluluk ve ‘eudaemonik’ anlam mutluluğu diye ikiye ayırıyor. Hedonistik mutluluk kişinin zevk peşinde koşup, bir zevke ulaşınca mutlu olması ama bu kayıyor ve zevkler mutlu etmiyor. Günümüzde bütün zevklere ulaştım yine mutlu değilim diyen insanlar çoğaldı.”
